Nasz Kościół, nr 402 (06.08.2017r)

ROZWAŻANIA NAD SŁOWEM BOŻYM

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza:

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie.

Dziś przez wiarę uczestniczymy w doświadczeniu Apostołów, oglądających na górze Tabor chwałę Syna Bożego. Biel szat Chrystusa wyraża Jego Bóstwo, świętość, bezgrzeszność, natomiast obłok symbolizuje tajemnicę Boga, która wymyka się ograniczonemu poznaniu naszego rozumu i zmysłów. Blask chwały Chrystusa ukazuje godność, piękno i świętość, które Bóg złożył w duszach nas wszystkich - Jego synów i córek. Przyjmując coraz głębiej Jego słowo do swego życia i jednocząc się z Nim w Eucharystii, stopniowo pozwalamy, by zajaśniał w nas Jego obraz, który w przyszłym życiu osiągnie swoją pełnię.

Bogna Paszkiewicz

 

OGŁOSZENIE

70 lat temu bp diecezji częstochowskiej dr Teodor Kubina podczas odpustu Przemienienia Pańskiego w dniu 10 sierpnia 1947 r. dokonał poświęcenia odbudowanego z ruin kościoła św. Doroty. Świątynia ta została zbudowana w 1635 r. z woli ksieni klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu pod Krakowem przez ówczesnego grodzieckiego proboszcza ks. Wojciecha Lipnickiego. Kościół na wzgórzu najwyższym w Zagłębiu Dąbrowskim (+382 m n.p.m.) w Grodźcu ma nazwę „św. Doroty” dla uhonorowania fundatorki kościoła.

W dniu 6 sierpnia br. na odpuście w Grodźcu będzie można nabyć publikację zredagowaną przez Bolesława Ciepielę pt.: „HISTORIA KOŚCIOŁA ŚW. DOROTY W GRODŹCU”.

Bolesław Ciepiela

 

CUD NA GÓRZE TABOR

Corocznie, w 6 dniu sierpnia, Kościół kieruje nasze serca i oczy na doniosłe wydarzenie w życiu Jezusa Chrystusa, jakim było Jego cudowne Przemienienie na górze Tabor. Pielgrzymi, stanąwszy na szczycie góry Tabor w Ziemi Świętej, mają przed sobą niezwykle malowniczy widok. Góra ta, zwana obecnie Dżebel el Tor (góra byka) jest niezbyt okazała, wznosi się zaledwie 562 m n.p.m., ale góruje nad całą okolicą.

Na tej górze w latach 1921-1924 Franciszkanie zbudowali bazylikę celem odprawiania w niej godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Jest to związane z przeżyciem trzech apostołów: Piotra, Jakuba i Jana, którzy byli świadkami wielkiej chwały Jezusa podczas Przemienienia. "Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło" (Mt 17,2). Św. Łukasz dopowie w swej Ewangelii, że przemienienie Pana nastąpiło w czasie Jego modlitwy. Ważny to szczegół, gdyż zwraca uwagę na sferę wewnętrznego życia Boga-Człowieka i tym samym na znaczenie samej modlitwy w życiu wyznawców Jezusa.

Objawienie się Chrystusa w Boskiej chwale ukazuje Jego Osobę w nieznanym dotąd wymiarze, mówiąc dokładniej - w bezmiarze Jego Boskości. W opisie tego wydarzenia Ewangeliści umieścili dwa wątki, które przybliżają znaczenie tajemnicy Przemienienia Pańskiego, mianowicie wielkopiątkowy i wielkanocny. Św. Łukasz wspomina odejście Pana słowami: "Mojżesz i Eliasz ukazali się w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie" (9,31). W ten sposób wyraża myśl o zbawczej Męce Pańskiej. Tym samym Ewangelista związał dwa wydarzenia zbawcze, ukazując Osobę Zbawiciela rodziny ludzkiej w nowym świetle.

Chrystus sam mówi o znaczeniu tego, co widzieli apostołowie: "Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie" (Mt 17,9). Wypowiedź ta, poza myślą o Męce Pańskiej, zawiera zapowiedź Zmartwychwstania. Wzmianka o wielkanocnym wydarzeniu w przyszłości, dwukrotne skojarzenie samego Przemienienia z Męką Pańską, ujawnia całą głębię wydarzenia na górze Tabor.

Chrystus Pan przygotowuje uczniów na dni swej Męki. Znając całkowity brak uzdolnienia ludzi do świadomego i dobrowolnego przyjęcia cierpienia, ukazuje Boską chwałę i kojarzy ją ze swoim Zmartwychwstaniem, aby wykazać, jakie znaczenie ma cierpienie w Jego zbawczym dziele i zwrócić uwagę na zbawczą rolę cierpienia w życiu każdego człowieka.

Dla apostołów cud Przemienienia był potrzebny, by w dniach próby ich wiara się nie załamała. Przez swe Przmienienie pragnął Jezus usunąć z serc swych uczniów "zgorszenie krzyża", które było hańbą w oczach ludzkich. Chciał wlać w ich serca wiarę i otuchę oraz zapewnić, że Jego przyszłe krzyżowe poniżenie jest potrzebne, by tym bardziej mogła zajaśnieć Jego chwała. Chciał pokazać, że przez chwalebne Przemienienie każdy człowiek powinien się przemieniać, stawać się lepszym, przybliżać się do Stwórcy, uświęcać się przez łaski, jakie On zsyła na każdego, kto tylko chce iść za Nim ku zbawieniu.

Często daremny bywa wysiłek ludzi, którzy pragną czynić wiele dobrego dla drugich, lecz zapominają, że nie będzie przemiany w sercu ludzkim, w małżeństwie, w Kościele, w Ojczyźnie bez współpracy człowieka z Chrystusem Przemienionym; bez Jego mocy, którą daje nam w Eucharystii. Na Górze Przemienienia nikt z nas nie może odczuwać, myśleć, mówić inaczej, jak tylko: Panie, dobrze nam tu być.

Gdziekolwiek chrześcijanin osiągnie ten szczyt, tę swoją górę Tabor, którym jest prawdziwe chrześcijaństwo, łączność z Chrystusem, staje się innym człowiekiem, człowiekiem przemienionym, takim, z którym dobrze być razem. Taki człowiek przemieniony duchowo będzie mógł mówić: Dobrze nam tu być! Lecz Ty, Panie, bądź ze mną, pomagaj mi, ucz mnie wierności, usuwaj z mego życia egoizm, słabość charakteru, przemieniaj moje serce, odmieniaj mój niekiedy zły los, jak o to prosimy w pieśni kościelnej: Słuchaj, Jezu, jak Cię blaga lud. (...) Przemień, o Jezu, smutny ten czas. O Jezu, pociesz nas.  

Podobnej chwały Chrystusa, jak w cudownym Przemienieniu, będziemy wszyscy świadkami przy końcu świata, kiedy w pełnej chwale Boskiego majestatu dopełni się ostatni akt ludzkiej, duchowej egzystencji, kiedy nasze ciała w tajemnicy zmartwychwstania zajaśnieją blaskiem światłości. Aby to jednak było naszym udziałem, już tu na ziemi musimy upodobnić się do Chrystusa, przemienić całe swoje życie tak, by już tu mieć niezachwianą nadzieję na nasze zbawienie.  

Jan Uryga

 

ZAPOWIEDZI PRZEDŚLUBNE

  • Marcela NAWROT, panna z parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Psarach i Kamil KRUCZEK, kawaler z naszej parafii
  • Anna Maria ZARYCHTA, panna z parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Będzinie i Krzysztof Łukasz PAZIK, kawaler z naszej parafii
  • Paulina Marta ZAPART, panna z naszej parafii i Paweł Marek Kozarski, kawaler z parafii pw. NMP Anielskiej w Dąbrowie Górniczej

 

OCHRZCZENI

  • Karolina HOLEWA
  • Igor HOLEWA

 

ZAŚLUBIENI

  • Roksana i Damian HOLEWA

 

ŻYCZENIA

Wszystkim obchodzącym w najbliższym tygodniu imieniny i rocznice urodzin oraz rocznice zawarcia sakramentu małżeństwa, życzymy szczególnego błogosławieństwa Bożego, opieki Matki Bożej, potrzebnych łask i wstawiennictwa św. Patronów

 

 

Redakcja: Grzegorz Pieńkowski, Jerzy i Jadwiga Wieczorek, ks. Piotr Pilśniak

E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Życzenia, artykuły oraz wiersze można przysyłać pocztą elektroniczną na adres NK.

Redakcja zastrzega sobie prawo wprowadzenia korekty nadesłanych tekstów.

Nr konta parafii: 42 2490 0005 0000 4500 3360 5563

"Gdy będzie wam trudno, gdy będziecie w życiu przeżywać jakieś niepowodzenie, czy zawód, niech myśl wasza biegnie ku Chrystusowi, który was miłuje, który jest wiernym towarzyszem i który pomaga przetrwać każdą trudność".