Nasz Kościół, nr 330 (20.03.2016r)

Utworzono: poniedziałek, 21, marzec 2016 20:12

ROZWAŻANIA NAD SŁOWEM BOŻYM

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza:

Jezus ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy. Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał: Dlaczego odwiązujecie?, tak powiecie: Pan go potrzebuje. Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: Czemu odwiązujecie oślę? Odpowiedzieli: Pan go potrzebuje. I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach. Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom. Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą.

Niedziela Palmowa wprowadza nas w tajemnicę Wielkiego Tygodnia. Tak jak Jezus wszedł do Jerozolimy, tak przychodzi dziś do każdego z nas. On nie przyszedł, aby zbawić tłum, ale każdego człowieka. Wjeżdża do Jerozolimy na oślęciu, które symbolizuje pokój i łagodność. Śmierć, zło i grzech zostaną pokonane nie „duchem siły”, lecz siłą Ducha. Stoimy w tłumie, który zwraca się do Jezusa – od słów: „Hosanna”, po słowa: „Na krzyż z Nim!”. Prośmy dziś o łaskę, abyśmy w nadchodzącym czasie przeżyli z Jezusem szczery żal z powodu naszej nieprawości po to, by przeżyć prawdziwą radość z powodu nowego życia, które ofiaruje nam zmartwychwstały Pan.

o. Przemysław Ciesielski OP

ZAMYŚLENIA

„Nie zraniłeś nóg na krzyżowych drogach Nie łkała twoja dusza w noc ciemną Gdy staniesz przed Nim bez bolesnych blizn jak cię pozna, nie jesteś podobny do- Syna”.

Te miliony cierpiących zasłużyło sobie by stanąć twarzą w Twarz. Blizn u nich wiele. Właściwie same blizny.

* * *

I szatan (kto ty jesteś?) ta siła co zła pragnąc zawsze dobro zdziała, chcąc nie chcąc, tworząc system zła, cierpienia, dał ludziom możliwość by nagrodę obfitą dostali. Ale czy to tak ma być zawsze? Czy innej drogi nie ma?

* * *

...bo my teraz na początku mitycznego XXI wieku, uważamy, że wszystko wiemy.....ale jak przekazać Prawdę?. Trzeba mówić prosto, bez wysilania się na jakieś myślowe konstrukcje. O, na przykład takie zdanie jest u św. Marka: „…Około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze i chciał ich minąć”. Prosto pisze, normalnie „krocząc po jeziorze”. Spróbuj i ty. Masz wiarę to ci się uda. Na pewno ci się uda, kroczyć po jeziorze.....ale współczesny człowiek czyli Ty czyli Ja wie lepiej. Napisze o tej swojej wiedzy uczony traktat, dowiedzie że po wodzie chodzić się nie da gdyż czynniki fizyczne... i tak dalej. A ponadto to jest legenda, metafora, alegoria, projekcja. A ta metafora, czy tam legenda już dwa tysiące lat inspiruje tych co rzeźbią, piszą, malują, filmują i fotografują. A uczonego traktatu sfilmować się nie da. Nie da i już.

Ksiądz Baka tak to wyraził : "Nie dopędzisz wczora cugiem, Nie wyorzesz jutra pługiem. Minęło, zniknęło! Bez zwrotu, powrotu*

Czy aby zginęło? Nie zginęło przecież , trwa zapisane w murach, kamieniach i trzeba tylko dotknąć tych murów, tych kamieni a odezwą się głosy z przeszłości i zaczną opowiadać. A posłuchać warto .

"A kiedy przyjdzie także po mnie, Zegarmistrz Światła purpurowy, by mi zabełtać błękit w głowie, To będę jasny i gotowy. Spłyną przeze mnie dni na przestrzał, Zgasną podłogi i powietrza, Na wszystko jeszcze raz popatrzę, I pójdę nie wiem gdzie - na zawsze"

Ten zegarmistrz światła przyjdzie po każdego i zaprowadzi .. no właśnie ...gdzie zaprowadzi na zawsze? Wiadomo do ostatecznej krainy… czyli gdzie? My jeszcze nie wiemy ..ale Jan od Krzyża wie i jeszcze paru innych. A z chwilą kiedy dane im było w chwili jednej , w błyśnięciu jednym poznać to co niewyrażalne ,uznali że muszą to przekazać podzielić się radością wielka ze sens jest , że warto , że tam mieszkań wiele.. i to jakich mieszkań

W pewnym momencie, a przyjdzie ten moment na każdego zaczyna człowiek zadawać sobie pytanie, co dalej? Czy to życie ,które się kończy to wszystko co mi dano.

I po co było to wszystko , kiedy pamięć o tych co byli zanika i wszelkie próby zachowania jej ,są skazane na niepowodzenie.

Grzegorz Pieńkowski

NOWENNA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA

(Dz. 57) "...Nowenna do Miłosierdzia Bożego, którą mi kazał Jezus napisać i odprawiać przed świętem Miłosierdzia. Rozpoczyna się w Wielki Piątek. Pragnę, abyś przez te dziewięć dni sprowadzała dusze do zdroju mojego miłosierdzia, by zaczerpnęły siły i ochłody, i wszelkiej łaski, jakiej potrzebują na trudy życia, a szczególnie w śmierci godzinie..."

Dzień pierwszy: Dziś sprowadź mi ludzkość całą, a szczególnie wszystkich grzeszników, i zanurzaj ją w morzu miłosierdzia mojego. A tym pocieszysz mnie w gorzkim smutku, w jaki mnie pogrąża utrata dusz.(1210)