Nasz Kościół, nr 831 (30.03.2025r)
- Utworzono: wtorek, 01, kwiecień 2025 11:32
ROZWAŻANIA NAD SŁOWEM BOŻYM
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza:
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: "Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi". Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: "Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”.
KOMENTARZ KS. JANA TWARDOWSKIEGO
Nieraz wydaje się, że już jesteśmy zgubieni „na amen”, ale są takie radosne przypowieści, które uświadamiają nam, jak jesteśmy ważni dla Boga.
Kiedy czytamy o odnalezieniu zagubionej owcy i monety, o powrocie syna marnotrawnego (a więc o zagubionym nie do końca), najczęściej mówimy o dobroci Bożej, o cierpliwości szukania, o nawróceniu grzeszników (zob. Ł 15,1-32).
Przypowieści te są pełne radości! Wszystkie trzy trąbią radość na cztery strony świata!
Uradowany pasterz do domu pełnego radości niesie na ramionach uradowana z powodu ocalenia owcę.
Uradowana niewiasta nie tylko sama cieszy się odnalezionym groszem, ale zaprasza przyjaciółki i sąsiadki na wspólna radość.
Uradowany ojciec wyprawia radosną ucztę po powrocie syna marnotrawnego i zachęca do radości drugiego syna zazdrośnika, który martwił się, że za często jadł koźlinę, chociaż smakowała mu cielęcina.
Co jest źródłem radości?
Świadomość, że dla Boga każdy z nas jest ważny, ze bogu nie zależy na towarzystwie składającym się z dziewięćdziesięciu dziewięciu ludzi, ale zależy Mu na drugim, piaty, siódmym, trzydziestym ósmym, osiemdziesiątym siódmym – każdym po kolei.
ks. Jan Twardowski
O TYCH, CO SĄ Z BOGIEM „Z PRZYZWOITOŚCI”
Najważniejszym przesłaniem przypowieści o Synu Marnotrawnym nie jest Boże miłosierdzie (tu ono jest opisane bardzo skromnie). W tej przypowieści chodzi o pytanie o jakość naszego bycia z Bogiem. Gdyby starszy syn był z ojcem z czystej miłości, wówczas nie robiłby ojcu wymówek w stylu: „Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi”. Na pewno lepiej jest być z Bogiem w taki sposób niż być „synem marnotrawnym”, ale bycie z Bogiem nie z czystej miłości, lecz „z przyzwoitości” tak naprawdę niewiele daje człowiekowi – stawia go ciągle w dużej duchowej odległości od Boga.
o. Mieczysław Łusiak SJ
ZAPROSZENIE I INFORMACJE O FILMIE „21.37”!
„Czujemy, że dzieje się coś, co nas przerasta – pisali dziennikarze. – W Polsce dzieją się rzeczy szczególne. Jeszcze dobrze nie wiemy co, ale w naszym życiu pojawia się nowa jakość”.
21.37 to opowieść o nieprawdopodobnych wydarzeniach, które miały miejsce w Polsce po śmierci Jana Pawła II. To, czego doświadczyliśmy po 2 kwietnia 2005 r., było wielkie, niepowtarzalne i mistyczne. Nigdy wcześniej nie miało miejsca i zapewne już nigdy się nie wydarzy. Zatrzymał się czas, ustały kłótnie, Polacy zaczęli mówić lepszym językiem, nagle dostrzegli wokół siebie innych dobrych ludzi i dobre emocje. „Ujrzeliśmy naród w stanie świętości” – komentowano.
21.37 to film, który na zawsze zapisuje w historii tamte wydarzenia. To film, po którym trudno nie zadać pytań: Kim dla nas był człowiek, którego odejście potrafiło zatrzymać nasz świat i przenieść nas na wiele dni w inny wymiar? Kim my byliśmy wtedy i co się z nami stało po 20 latach? Przede wszystkim jednak 21.37 będzie dla widza pełnym wzruszeń i dobrych emocji doświadczeniem, wywołującym tęsknotę za pięknem tamtych dni.
https://rafaelfilm.pl/21-37
PATRON DNIA
Święty Leonard Murialdo, prezbiter urodzil się 26 października 1828 w Turynie. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Miał jednego brata i siedem sióstr. W Turynie studiował filozofię w kolegium św. Franciszka z Pauli. Potem rozpoczął studia teologiczne, wieńcząc je doktoratem (1850). W rok potem otrzymał święcenia kapłańskie. Za zezwoleniem biskupa oddał się pracy duszpasterskiej na peryferiach Turynu, bardzo wówczas religijnie i materialnie zaniedbanych. W pracy tej zetknął się bezpośrednio ze św. Józefem Cafasso i ze św. Janem Bosko. W latach 1857-1865 objął kierownictwo oratorium św. Alojzego, które założył św. Jan Bosko.
PIETA
Wchodząc do naszego kościoła wejściem przez dzwonnicę, po prawej stronie mijamy grotę w której widzimy Pietę – Matkę Bożą Cierpiącą. Jest to figura przedstawiająca Matkę Bożą trzymającą na kolanach ciało swojego syna, Jezusa Chrystusa po zdjęciu z krzyża. Pieta z wł. „Miłosierdzie” - w sztukach plastycznych przedstawienie Matki Bożej opłakującej Jezusa Chrystusa, te wyobrażenia najpierw pojawiły się w Niemczech w I połowie XIV wieku. Na przełomie XIV i XV wieku rozpowszechniły się na całą Europę. Przedstawiane są w różnej formie, jako rzeźby, płaskorzeźby i rzadziej obrazy, rzeźbą najbardziej znaną jest rzeźba w marmurze „Pieta Watykańska”, autorstwa Michała Anioła z 1499 roku. W Polsce najstarszą i najbardziej znaną jest gotycka rzeźba Piety z Lubiąża z XIV wieku, wykonana z drewna lipowego polichromowana o wielkości 181 cm oraz Piety w kościołach św. Barbary w Krakowie i Mariackim w Gdańsku. Mniej znane są obrazy Matki Bożej z ciałem Jezusa Chrystusa a najstarszym wyobrażeniem tego typu jest „Pieta z Tubądzina”, jest to obraz z XV wieku namalowany na drewnie przez nieznanego autora. W wielu kościołach,muzeach w Polsce i Europie, możemy widzieć to wyobrażenie Piety w różnych formach, dzieła wielu znanych artystów ukazują nam ich wizje artystyczne.
J. J. Wieczorkowie
ZMARLI
- Edward BACIA
- Zofia BEBEL
Wszystkim obchodzącym w najbliższym tygodniu imieniny i rocznice urodzin oraz rocznice zawarcia sakramentu małżeństwa, życzymy szczególnego błogosławieństwa Bożego, opieki Matki Bożej, potrzebnych łask i wstawiennictwa św. Patronów
Życzy Redakcja NK
Redakcja: Ks. Piotr Pilśniak Grzegorz Pieńkowski, Jadwiga i Jerzy Wieczorek
E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
tel. +48 32 267 35 36; + 48 883 159 522
Życzenia, artkuły oraz wiersze można przysyłać pocztą elektroniczną na adres NK.
Redakcja zastrzega sobie prawo wprowadzenia korekty nadesłanych tekstów.
Nr konta parafii: 42 2490 0005 0000 4500 3360 5563
Czasopismo Naukowe „Biografistyka Pedagogiczna”) nr 1 z 2024 roku zmiesiło artykuł Marka Walancika cz. IV
„Błogosławiony ks. Józef Czempiel – pedagog, wychowawca, społecznik” .
Okazja do publikacji jest wyjątkowa kończy się Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu.
Błogosławiony ks. Józef Czempiel – pedagog, wychowawca, społecznik” to wyjątkowa postać, która poprzez swą posługę duszpasterską rozwinęła na niespotykaną w okresie międzywojennym w Polsce skalę ruch abstynencki na Górnym Śląsku. Z uwagi na objętość artykułu całość została podzielona na części, które będą zamieszczane w kolejnych numerach Parafialnej Gazetki „Nasz Kościół”.
Całość artykułu dostępna na jest na stronie „Biografistyka Pedagogiczna” po linkiem: https://czaz.akademiazamojska.edu.pl/index.php/bp/article/view/2287/2510
Ksiądz Czempiel wykazywał ogromne zainteresowanie literaturą. Już w czasie studiów we Wrocławiu zaczął się uczyć polskiego języka literackiego, co skłaniało go do gromadzenia literatury. Zbiory, zasilane pozycjami od wuja, ks. Lubosa, z czasem przekształciły się w pokaźną bibliotekę. W parafii hajduckiej służyła ona jako źródło do działalności duszpasterskiej, edukacyjnej i wychowawczej. Poczytne miejsce zajmowały w niej: Biblia w języku łacińskim i niemieckim, Biblia w tłumaczeniu ks. Jakuba Wujka, Słownik języka polskiego Samuela Bogumiła Lindego, literatura piękna, dzieje literatury polskiej. Fakt posiadania takiej literatury wskazuje, iż zabiegał o piękno słowa polskiego i swobodę posługiwaniu się nim. W zbiorach znajdowały się też: Kazania i szkice księży Towarzystwa Jezusowego (Kraków 1989-1917), kazania ks. Karola Antoniewicza, TJ (Kraków 1890), Zbiór kazań wydanych z polecenia J. Em. Ks. Kardynała-Prymasa Hlonda, Przedruk łacińskich kazań, wydanych w 1917 r. w Wiedniu, Żywoty świętych starego i nowego zakonu na każdy dzień przez cały rok ks. Piotra Skargi (Kraków 1882). Te publikacje odzwierciedlają wielką uwagę, jaką ks. Czempiel przywiązywał do słowa głoszonego, do kazań oraz do gruntownego przygotowania się do spotkań i wystąpień. Nie brakowało w jego bibliotece pozycji z zakresu problematyki alkoholizmu i działalności antyalkoholowej. Interesował się też sprawami nauki społecznej Kościoła, stosunków państwo–Kościół, dlatego zgromadził pozycje dotyczące relacji pomiędzy Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską, np. ks. Stanisława Łukomskiego Konkordat zawarty dnia 10 lutego 1925 roku pomiędzy Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską (Łomża 1934), Konkordat i jego wykonanie Kazimierza Błaszczyńskiego (Poznań 1927), Zasady życia duchowego o. Józefa Schryversa (Kraków 1926) oraz Życie wewnętrzne a duch apostolstwa Jean-Baptiste’a Chautarda (Kraków 1928). Zainteresowanie sprawami szkoły, a w szczególności szkoły na Górnym Śląsku, wyrażało się w posiadaniu opracowań: ks. Juliusza Bieńka Szkoła na Górnym Śląsku w oświetleniu historyczno-prawnym (Katowice 1933), ks. Augustyna Strzybnego Nauka dla dzieci gotujących się do pierwszej spowiedzi i Komunii świętej oraz podręcznik dla rodziców tychże dziec” (Racibórz 1918). W parafialnej bibliotece znajdowały się również pozycje związane z osobistymi zainteresowaniami ks. Józefa, czyli: medycyną, ziołolecznictwem, niekonwencjonalnymi metodami leczenia, oraz liczne informatory i przewodniki (95).
Dokonania, dorobek, działalność ks. Czempiela sytuują go w gronie postaci znaczących dla polskiej pedagogiki, pracy socjalnej, opieki społecznej, zwłaszcza w pedagogice społecznej, opiekuńczo-wychowawczej, profilaktyce społecznej. Duszpasterstwo ks. Czempiela należy odczytywać, analizować nie tylko w wymiarze duchowym, ale całościowo, również w tym wymiarze społecznym, edukacyjnym, kulturowym, międzykulturowym. Mo ono wymiar uniwersalny dla wszystkich: wierzących, poszukujących i niewierzących.
Część 8.
Abstract: Anyone can assume the roles of a teacher, educator, or social activist, regardless of their profession. Often, these roles are embodied by the same individual. In this case, it was Blessed Father Józef Czempiel, an exceptional figure who served as a teacher, educator, and social activist. Through his pastoral work, he pioneered the abstinence movement in Upper Silesia. Father Czempiel placed significant emphasis on the educational and cultural enrichment of families, and he actively provided social support to families affected by addiction and unemployment. He was deeply involved in the struggle for Polish identity in Upper Silesia and faced persecution during World War II. Tragically, he was martyred in the Dachau concentration camp in May 1942. On June 13, 1999, Pope John Paul II canonized 108 martyrs, including Father Józef Czempiel, in Warsaw.
Keywords: Józef Czempiel, Upper Silesia, educator, , social activist, abstinence movement.
(95) J. Kurek, Machabeusze, s. 14-19.
(96) M. Walancik, Przez cierpienie do Dzieła. Matka Róża Czacka i siostra Faustyna Kowalska, w: Świat na trajektorii cierpienia. Społeczne i edukacyjne problemy wynikające a pandemii SARS-CoV-2, red. A.M. Kochanowicz, K. Walancik. M. Witkowski, Dabrowa Górnicza 2021, s. 249-250.
Bibliografia
Źródła archiwalne
Archiwum Archikatedralne w Katowicach, syg.50/963, Piekary Śląskie. Chrzty (1879-1894).
Źródła drukowane a
Czempiel J. ks., Utrzeźwienie Śląska w latach czterdziestych cudem Piekarskim, w: Piekary Pamiątka Koronacji Cudownego Obrazu Matki Boskiej Piekarskiej, Piekary 1925, s. 88-93, https://www.sbc.org.pl/dlibra/publication/963/edition/970/content?format_id=2, dostęp:10.04.2023. 3 x K, czyli krzyż, kądziel i książka. O początkach Szkoły Domowej Pracy Kobiet,
Portal edukacyjny,
https://historiaposzukaj.pl/wiedza, wydarzenia,1487,3_x_k_czyli_krzyz_kadziel_i_ksiazka_o_poczatkach_szkoly_domowej_pracy_kobiet.html, dostęp: 20.04. 2023.
Das Recht auf die Muttersprache im Lichte des Christentums. Eine zeitgemässe Erörterung mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in Oberschlesien https://sbc.org.pl/dlibra/publication/162948/edition/161273/content, dostęp:10.05. 2023. Kółko Polskie – Wrocław, https://silesia.edu.pl/index.php/K%C3%B3%C5%82ko_Polskie_-_Wroc%C5%82aw, dostęp: 28.06.2013.
„Wiadomości Parafialne z Wielkich Hajduk”, nr 5, 2 lutego 1930; nr 16, 20 kwietnia 1930; nr 17, 27 kwietnia 1930; nr 45, 9 listopada 1930; nr 13, 31 marca 1935; nr 40, 6 października 1935; nr 42, 20 października 1935; nr 43, 27 października 1935; nr 44 z 1 listopada 1936; nr 46, 15 listopada 1936; nr 3, 17 stycznia 1937; nr 6, 7 lutego 1937; nr 13, 28 maja 1937; nr 1, 1 stycznia 1939; nr 19 z 7 maja 1939; nr 19, 11 maja 1939; nr 22, 28 maja 1939; nr 23, 8 czerwca 1939; nr 23, 14 czerwca 1939; nr 24, 11 czerwca 1939; nr 26, 25 czerwca 1939; nr 36, 3 września 1939.
Literatura
Błaszczyk T., Działalność kardynała Jerzego Koppa jako biskupa wrocławskiego (1887-1914), „Saeculum Christianum” „Saeculum Christianum”, 9 (2002) nr 2, s. 227-238.
Dobosiewicz S., Mauthausen-Gusen. W obronie życia i ludzkiej godności, Warszawa 2000. Hojka Z, Kurek J., Piontek A., „Powiedz im, że o nich nie zapomniałem…” Błogosławiony Józef Czempiel (1983-1942). Wybór źródeł, Katowice 2017.
Dziadek-Wilk J., Wilk J., Śladami Błogosławionego Księdza Józefa Czempiela, Chorzów 2014. Kowalski M., Morawianie (Morawcy) w Polsce, „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”, 5 (2016) s. 115-131.
Jeż I. ks., Wspomnienie byłego wikarego w parafii Najświętszej Marii Panny w Wielkich Hajdukach z lat 1937-1942, w: Z dziejów tradycji, historii i kultury Wielkich Hajduk. Materiały z sesji popularnonaukowej 4-5 października 1995 r., red. J. Kurek, A. Kurek, Chorzów Batory 1996, , s. 123-130.
Kurek J., Historia Wielkich Hajduk, Chorzów Batory-Wielkie Hajduki 2001.
Kurek J., Machabeusze. Bł. ks. Józef Czempiel wśród chorzowskich „towarzyszy”, Chorzów 2012.
Kurek J., „Wiadomości Parafialne z Wielkich Hajduk” (1929-1939) jako źródło historyczne, „Wieki Stare i Nowe”, t.4. [red. I. Panic, M.W. Wanatowicz], s. 168-189.
Lubojańska E., „Gość Niedzielny” – charakterystyka dodatków do czasopisma w latach 1923-1939, „Fides: Biuletyn Bibliotek Kościelnych”, 1-2 (2009) s. 149-165.
Myszor J., Ks. Jan Kapica (1866-1930). Karta z dziejów ruchu abstynenckiego na Górnym Śląsku, „Studia Historyczno-Teologiczne”, 22 (1989) s. 129-138.
Myszor J., Listy ks. Józefa Czempiela z obozów koncentracyjnych Mauthausen-Gusen i Dachau (1940-1942). Edycja tekstów i komentarz, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”, 25/26 (1992-1993) s. 255-276.
Nowak Z., Finansowanie Szkoły Domowej Pracy Kobiet e Kuźnicach przez Fundacje „Zakłady Kórnickie w latach 1925-1939”, „Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej”, 30 (2013) s. 173-174.
Szymiczek F., Stowarzyszenia akademickie polskiej młodzieży górnośląskiej we Wrocławiu 1863-1918, Wrocław-Warszawa-Kraków 1963.
Szramek E., Ks. Jan Kapica, życiorys a zarazem fragment historii Górnego Śl., „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku”, 3 (1931) s. 1–85.
Walancik M., Przez cierpienie do Dzieła. Matka Róża Czacka i siostra Faustyna Kowalska, w: Świat na trajektorii cierpienia. Społeczne i edukacyjne problemy wynikające a pandemii SARS-CoV-2, red. A.M. Kochanowicz, K. Walancik. M. Witkowski, Dabrowa Górnicza 2021.
Wycisło J., Ksiądz infułat Jan Kapica – przywódca ludu górnośląskiego, Pszczyna 1995.
Ziółek J., Zakład Kórnicki Szkoła Domowej Pracy Kobiet w Kuźnicach do 1923 r, „Roczniki Humanistyczne”, 43 (1995) z. 2, s. 103-153.
Marek Walancik
